Thomas White was een ouderwetse fabrikant uit Cleveland, voornamelijk naaimachines, wat hem de luxe van een auto bood. Hij kocht vóór het begin van de 20e eeuw een Locomobile-steamer en was niet tevreden met zowel de kwaliteit als de betrouwbaarheid. Zijn zoon Rollin, een ingenieur van Cornell, perfectioneerde een stoomgenerator met waterbuis die de meest elementaire problemen met de locomotief oploste en patenteerde deze. Hij en zijn broer Windsor begonnen met het maken van witte stoomboten, die succesvol bleken te zijn en afgesplitst van het oorspronkelijke bedrijf, en ze hadden hun eigen fabriek in 1906. Drie jaar later was het bedrijf zo goed ingeburgerd dat William Howard Taft als eerste een White koos als officiële auto van de Amerikaanse president, een publiciteitsgreep. Stoom draaide echter zijn gang in de Amerikaanse auto-industrie en de verbrandingsmotor werd de standaard. Wit moest buigen voor de publieke smaak. Na zorgvuldig onderzoek besloot White het ontwerp van een Delahaye-motor in licentie te geven en in 1909 een “gascar” te bouwen. 1912 was het derde volledige jaar voor de productie van benzineauto’s en het eerste zonder stoomaanbod. Het hier getoonde model 30 werd aangeboden met twee wielbasislengtes, een 110 inch voor de Touring en Roadster en 120 inch voor formele Limousine- en Landualet-versies. Een roadster als deze zou de oorspronkelijke eigenaar zo’n $ 2.250 hebben teruggegeven. The White is een overblijfsel uit een tijd dat Cleveland de zesde grootste stad van de natie was en probeerde de auto-hoofdstad van Amerika te worden. White Motor Company was een integraal onderdeel van die geschiedenis en stopte in 1918 met de productie van personenwagen. het ging nog wel verder als producent van vrachtwagens.