Hendee
Indian Motocycle Company, tot 1923 Hendee Manufacturing Company, opgericht in 1901 in Springfield, Massachusetts door George Mallory Hendee en Oscar Hedstrom, was de eerste fabrikant van seriemotoren in de VS en is sindsdien de grootste motorfietsproducent ter wereld geworden. De meeste Indians waren motorfietsen met tweecilinder V-motoren met grote cilinderinhoud, zijklepbediening en een chassis dat een comfortabele, lage zitpositie mogelijk maakte. Indian ging in 1953 failliet. In de daaropvolgende jaren waren er talloze pogingen om het merk nieuw leven in te blazen, maar zonder succes. In 2011 kocht Polaris Industries de merkrechten.
George Hendee bezat eind jaren negentig al een fietsenfabriek. De eerste motortandem voor stayerracen werd rond 1899 in New York ontwikkeld door Oscar Hedstrom. Hendee, die Hedstrom kende, regelde een bijeenkomst om een zakelijke relatie met Hedstrom voor te stellen, omdat zijn motoren betrouwbaarder waren dan vergelijkbare motoren van zijn tijd. Hedstrom en Hendee (als financiers) richtten in 1901 de fabrikant Indian op, die volgens Hendee een dubbele betekenis zou moeten hebben: het romantische en symbolische pionierstijdperk. Het bedrijf werd aanvankelijk opgericht onder de naam “Indian Motorcycle Company”. Hendee veranderde de naam in 1902 door de “r” uit de naam te verwijderen voor reclamedoeleinden.
In 1901 werden drie Indians gebouwd, in 1902 waren er 143 exemplaren en eind 1906 waren er 3948 motorfietsen met eencilindermotoren geproduceerd. De eencilinder werd tot 1919 aangeboden met een grotere cilinderinhoud en aangepaste klepbediening. Het succes was ook te danken aan de licenties die Hendee en Hedstrom aan andere fabrikanten verleenden; Bijvoorbeeld aan motorenleverancier Aurora, die er Thor-motorfietsen mee uitrustte en motoren voor Indian vervaardigde. In 1904 werd de gasdraaigreep geïntroduceerd. In 1905 werd de pendelvork (beide patenten van Hedstrom) voor het eerst door Indian op een motorfiets geïntroduceerd.
De eerste Indians tot 1908 worden ook wel ‘camel-backs’ genoemd omdat de tank op het achterspatbord de vorm had van een camel-back. Hedstrom kreeg patent op deze tank met twee aparte containers voor benzine en olie. Modellen uit 1909 gebruikten het lusframe, ter vervanging van het diamantframe. Hierdoor kon de motor, vooral bij de V-modellen, een lagere positie in het frame innemen.
Al in 1907 bracht Indian het eerste tweecilindermodel uit met een V-motor en een cilinderinhoud van 577 cm³ (35,2 ci) en 4 pk, in 1908 met 633 cm³ (38,61 ci) en met 988 cm³ (60,32 ci) cilinderinhoud en de typische Indian hellingshoek van 42 graden, die tot het einde van de productie gehandhaafd moet blijven. Beide door batterijen ontstoken motoren uit 1908 hadden gestuurde verticale uitlaatkleppen, ongecontroleerde inlaatsnuffelkleppen boven het hoofd en een vermogen van 5 tot 7 pk. De eerste modellen waren voorzien van een riemaandrijving.
In 1910 verscheen de typische Indian bladveervork op het voorwiel, die tot 1946 werd gebruikt. In 1911 werd de kettingaandrijving geïntroduceerd met de versnellingsbak met twee versnellingen, en vanaf 1912 werd een kickstarter aangeboden. Als gevolg hiervan verdwenen de fietspedalen die voorheen werden gebruikt om de motor te starten. Modellen zonder fietspedalen waren uitgerust met een gecombineerde binnenband- en buitenbandrem op het achterwiel, omdat er geen terugtraprem was. In 1913 kregen de Indians als optie achterwielvering, in 1914 elektrische verlichting en een elektrische starter. Vanaf 1915 werd er gebruik gemaakt van een drieversnellingsbak, waarvan het ontwerp tot 1953 behouden bleef.
In 1916, met de introductie van zijklepbediening op de Power Plus-modellen, ervoer Indian een technische upgrade die vrijwel geen enkele andere Amerikaanse fabrikant te bieden had. Van 1916 tot 1919 was ook een motor met acht kleppen en een versnellingsbak met drie versnellingen leverbaar (model 1916 H). De Indian Motocycle Company bestond van 1913 tot 1917 (mede door zijn militaire productie) de grootste motorfietsfabriek ter wereld. Op het hoogtepunt produceerden ruim 3.000 werknemers 32.000 motorfietsen per jaar.
De eerste Scout verscheen in 1920 en het grotere Chief- model in 1923 , dat tot 1953 werd gebouwd. Op 7 april 1923 werd de 250.000ste Indian geproduceerd. Vanaf 1928 werd bij alle modellen een trommelrem op het voorwiel geïnstalleerd .
In 1933 vond de omschakeling plaats van verliessmering en automatische druppeloliesmering naar dry-sump-smering. Dit betekende dat Indians motoren jaren vóór Harley-Davidson geschikt waren voor lange afstanden. In 1932 de Junior Scout. In 1934 werd de Sport Scout geleverd met een trapeziumvormige vork , terwijl de Indian Four werd gebouwd met de Indian-typische bladveervork totdat de productie in 1942 stopte en de Chief tot 1946. Vanaf 1935 kon op verzoek een vierversnellingsbak of een drieversnellingsbak met achteruitversnelling worden besteld.
In 1940 introduceerde Indian een achterwielophanging met rechte veerweg op alle modellen. De handmatige versnellingspook werd alleen vervangen door een voetpedaal in de militaire modellen (741/841) en de laatste Chief- modellen (1950–1953). De laatste Chief kreeg ook een telescopische vork, de jaren daarvoor (1947-48) kreeg een trapeziumvormige vork.
Scout- en Chief -modellen vormden in de jaren twintig en dertig het publieke imago in de VS. Tot 70 procent van alle motoragenten in de Verenigde Staten reed Indians.
Tricars werden in 1905 gemaakt. Dit waren motorfietsen waarbij het voorwiel werd vervangen door twee wielen, waartussen een zitje voor een passagier werd geplaatst.
In 1910 was er een experimentele auto die bekend werd als de Hendee. De open tweezitscarrosserie werd een torpedo-runabout genoemd.
Tussen 1927 en 1929 produceerde het bedrijf vier personenauto’s. De één had een eigen tweecilindermotor en de anderen hadden een viercilindermotor gekocht bij Continental Motors Company. Het chassis had een wielbasis van 2132 mm. Twee voertuigen hadden een roadster-carrosserie en één als coupé.
Hendee Modellen