Hackett Motor Car Company was eind jaren 1910 een kortstondige Amerikaanse autofabrikant. De merknaam was Hackett.
De Brit Mansell Hackett had de Disco Starter Company opgericht, die elektrische starters maakte. Ook was hij betrokken bij het opkopen en herstructureren van failliete autobedrijven. Hij behield een van deze, Argo, een fietsautofabrikant uit Jackson, Michigan die voorheen eigendom was van Benjamin Briscoe, en richtte in september 1916 de Hackett Motor Car Company op. Fred M. Guy werd hoofdingenieur en de productie vond plaats in de voormalige Argo-hallen.
Hackett had extra geld nodig om het te financieren. De scheepsbouwer J.S. Johnston uit het kleine stadje Ferrysburg, Michigan, stelde zich op als investeerder. Hij kreeg al vroeg het voorzitterschap van het bedrijf. In 1918 werd de productie onderbroken vanwege een gebrek aan materialen – een gevolg van de omschakeling van de Amerikaanse economie op productie in oorlogstijd, die een aantal bedrijven trof. Deze tijd werd gebruikt om de fabriek naar Grand Rapids, Michigan te verplaatsen. De productie werd daar in 1919 hervat. 12 voertuigen kunnen per week worden voltooid. Het bedrijf kwam echter in financiële moeilijkheden, een reddingspoging in oktober 1919 mislukte.
In totaal zijn er mogelijk slechts ongeveer 118 Hacketts gebouwd. Tegelijkertijd werkten Guy en zijn assistent O.W. Heinz verder aan een project dat rond 1910 was begonnen voor een nieuwe roterende klepmotor. Deze schijfklepmotor is een variant van de klepspoelmotor waarbij in de cilinder gemonteerde klepschijven worden bediend door een hoofdas in de cilinderkop, waardoor zowel een nokkenas als klepveren niet meer nodig zijn. Een prototype met vier cilinders werd voltooid, maar de motor kon niet op tijd klaar gemaakt worden voor serieproductie. Guy nam hem mee naar zijn volgende werkgever, de nieuw gevormde Apex Motor Corporation in Ypsilanti, Michigan. Het zescilindermodel Ace Six Model H met een motor volgens dit principe werd daar in 1920 daadwerkelijk geproduceerd.
Guy en Otto streefden toen kort naar een project van hun eigen auto, om op de markt te worden gebracht als de Heinz, maar schakelden daarna over op de productie van hun motor bij de Guy Disc Valve Motor Company in Ypsilanti.
De productiefaciliteiten van Hackett werden overgenomen door Lorraine Motors Corporation, waarvan David Dunbar Buick het brein was. Ook hun product, het veel grotere Lorraine, faalde na korte tijd. Het lijkt erop dat Mansell Hackett niet langer betrokken was bij dit project en zich concentreerde op zijn voorouderlijke bedrijfstakken.
De Hackett Four was een geassembleerde auto, d.w.z. een “geassembleerde” auto met aangekochte onderdelen en een volwaardige, conventioneel gebouwde personenauto van de Amerikaanse lagere middenklasse. De motor was een viercilinder met zijklepper afkomstig van GB & S. uit Buffalo, New York. De boring en slag waren 95,25 mm en 108 mm, met een cilinderinhoud van 3078 cm³ (187,8 ci).
Volgens de destijds gebruikte NACC-meetmethode werd een vermogen van 22,5 pk berekend (niet gemeten). De krukas had drie lagers. Standaard werd een Carter carburateur gemonteerd. De versnellingsbak was afkomstig van Grant-Lees.
Het chassis bestond uit een conventioneel ladderframe met starre assen van Walker-Weiss voor en achter. De wielbasis was 112 inch (2845 mm), de spoorbreedte voor en achter was 56 inch (1422 mm). De Hackett kreeg artilleriewielen (31,5 inch voor en 32 inch achter) en Ajax-banden, maar was uiterlijk in 1917 ook leverbaar met gelakte spaakwielen.
Voor 1918 kreeg de Hackett nieuwe carrosserieën, de Roadster werd vervangen door de “Two Passenger Roadster” en “Three Passenger Roadster” en de “Five Passenger Touring” werd aangevuld met een “Five Passenger All-Seasons Touring”. Helaas zijn er geen verklaringen voor dit model. Het is denkbaar dat hij werd geleverd met een afneembare winterkap, een bevestigbaar dak vergelijkbaar met de uit de naoorlogse periode bekende hardtop, die in het koude seizoen de normale kap verving en de bruikbaarheid van het tochtige voertuig aanzienlijk verhoogde. Al in 1916 werd een wintertop geadverteerd als optie voor $ 110.
Andere fabrikanten zoals Dodge hadden ook versies met de Winter Top, ook wel bekend als de California Top, in hun reguliere catalogus. In tegenstelling tot de hardtop kostte het vervangen van deze daken veel tijd en gebeurde niet spontaan. Als alternatief is voor de All-seasons Touring een vast dak met uitneembare zijruiten en B-stijl leverbaar, vergelijkbaar met de als accessoire verkrijgbare White Permanent Top.
Technisch vrijwel onveranderd, werd de Hackett tot eind 1919 gebouwd.