Guitolar
Guitolar Ltda., voorheen Horacio Torrendell SA, was een Uruguayaanse autofabrikant.
Horacio Torrendell ontwikkelde in 1962 een prototype in Uruguay. Het ging aanvankelijk niet in productie omdat Torrendell het land verliet. Bij zijn terugkeer richtte hij Horacio Torrendell SA op in Montevideo. Hij herzag het project en bracht het op de markt onder de merknaam Torrendell. Een ander model volgde in 1969, op de markt gebracht als Torrendell of Indio, afhankelijk van de bron. De bedrijfsnaam werd later veranderd in Guitolar Ltda., één bron gebruikte de oude bedrijfsnaam tot 1984 en de nieuwe bedrijfsnaam pas vanaf 1989. Daarnaast werden voertuigen van Bentley, Land Rover, Rolls-Royce en Rover geïmporteerd. Van 1978 tot 1984 was er nog een model waarvan de merknamen Torrendell en Halcon bewaard zijn gebleven. In 1989 volgden nog twee modellen, die, afhankelijk van de bron, direct bekend stonden als Torrelaro of aanvankelijk als Torrendell en pas vanaf 1995 als Torrelaro werden op de markt gebracht. De merknaam Torrelaro werd geregistreerd op 20 januari 1989.
De productie van voertuigen eindigde in 2004.
Hardy Motors US importeerde voertuigen voor de Amerikaanse markt.
Het prototype uit 1962 was een compacte auto met onderdelen van de Mini.
In de serie was de Charrua gebaseerd op een chassis van Chevrolet. Het multifunctioneel voertuig met vier zitplaatsen kan worden omgebouwd tot een pick-up. Hiervan zijn er 133 voertuigen gebouwd. General Motors Uruguay heeft de voertuigen verkocht.
De Indio had een ladderframe en onderdelen van Bedford. Je kon kiezen tussen een stationwagon, pick-up en een jeepachtige structuur. Volgens een bron dreef een 1900 cc Vauxhall Motors viercilindermotor de voertuigen aan. Een andere bron citeert Bedford benzine- en dieselmotoren en een kleinere Opel- motor. In een periode van 5 of 8 jaar zijn er 2200 ontstaan of 2500 voertuigen.
De Halcon was een sportwagen die leek op een model gemaakt door MG. Meestal een tweezitter roadster, een vierzitter is ook overgeleverd. Verschillende motoren van de Argentijnse Ford Falcon, Rover en een V8-motor van Chrysler dreef de voertuigen aan. In 1984 waren er vier voertuigen gebouwd in opdracht van de klant.
Er was ook een replica van een Bugatti Type 43. Een Ford -motor van 2000 cc dreef het voertuig aan. De open carrosserie was gemaakt van aluminium.
De laatste twee modellen waren replica’s van de Mercedes-Benz SSK en een Alfa Romeo uit de jaren 30. Chassis en carrosserie zijn gemaakt van roestvrij staal. De open carrosserieën waren verkrijgbaar met en zonder deuren. Verschillende vier- en zescilindermotoren van Daimler-Benz dreef de voertuigen aan. Expliciet genoemd zijn motoren uit de Mercedes-Benz 280 SE met een cilinderinhoud van 2800 cc en een vermogen van 197 pk en uit de Mercedes-Benz W 114 met een cilinderinhoud van 2500 cc. Autofabrikant Leggatti uit Düsseldorf bood de modellen aan in Duitsland. Voor het jaar 2000 is een nieuwe prijs van 150.000 DM vastgesteld. De SSK-replica werd ook in het Verenigd Koninkrijk aangeboden. Tijdens de eerste tien productiejaren werden er 30 voertuigen gebouwd. Er zijn tien voertuigen overgedragen voor de jaren 2000 en 2001, maar geen voor 2002 en 2003.
Guitolar Modellen