Grenville
De Grenville Steam Car is een vroege auto.
De Brit Robert Neville Grenville uit Butleigh Court bij Glastonbury in Somerset vervaardigde in 1875 een stoomwagen met de hulp van George Jackson Churchward, die later hoofd was van de locomotiefafdeling bij de Great Western Railway.
Het voertuig heeft drie wielen, een kleine voor en twee grote achter. De drie wielen bestaan elk uit 16 segmenten van massief teakhout met een ijzeren band. Het voertuig heeft een frame dat de stoomketel, motor en wielophanging ondersteunt. De vering is via bladveren. De stoomketel, die meer dan 50 waterleidingen heeft, is waarschijnlijk afkomstig van Shand Mason & Co. De stoomketel werkt met 8 bar druk en heeft een verwarmingsoppervlak van 2,7 m². Een waterpomp voorziet de boiler van water uit een watertank die zich onder het voertuig bevindt. De waterinhoud in de boiler is 158 liter en in de tank 227 liter. Oorspronkelijk was er een eencilindermotor gemonteerd, die later werd vervangen door een tweecilindermotor. De cilinderboring is 127 mm, de zuigerslag is 152,4 mm. De motor drijft de achteras aan via een versnellingsbak met twee versnellingen en een differentieel. De bestuurder regelt de besturing van de dissel en het motorvermogen. Volgens de toenmalige wet moest een tweede persoon, de remmer, de remmen bedienen. Bij het intrappen van het rempedaal zorgt een houten remblok voor vertraging. Het voertuig biedt plaats aan vier inzittenden. De topsnelheid wordt gegeven als ongeveer 32 km/u. Het verbruik van het voertuig ligt rond de 14,2 liter water en 1,7 kg kolen per kilometer. Het voertuig is 350 cm lang en 170 cm breed. De bron geeft de hoogte van het voertuig als 8 voet en 3 inch en 320 cm in het metrische systeem, maar deze waarden komen niet overeen, omdat 8 voet 3 inch slechts 251 cm is. Het voertuig weegt rijklaar 2330 kg.
Het voertuig werd gebruikt tot 1902. Voor de Tweede Wereldoorlog kreeg het als resultaat van een volledige revisie een nieuwe stoomketel en een nieuwe achteras. In 1947 schonk de neef van de bouwer het aan het Bristol Industrial Museum. Na nog een revisie in 1976, werd het voertuig af en toe gereden op evenementen, zoals de London to Brighton Veteran Car Run in november 2000. Nadat het Bristol Industrial Museum was opgeheven, ging het voertuig naar het National Motor Museum in Beaulieu.