Glöckler-Porsche
Onder de naam Glöckler-Porsche, aanvankelijk ook “Glöckler-Eigenbau”, vervaardigde de autodealer Walter Glöckler uit Frankfurt in de vroege naoorlogse periode verschillende sportwagens, waarvan de meeste waren gebaseerd op technische componenten van Volkswagen en Porsche. De Glöckler-Porsche 1500 Super uit 1953 wordt beschouwd als de directe voorganger van de Porsche 550.
Het bedrijf Glöckler was sinds de Eerste Wereldoorlog actief als motor- en autodealer in Frankfurt am Main. Aanvankelijk werden de merken NSU en BMW verkocht, later voertuigen van Hanomag, en kort voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog besloot Glöckler ook de KdF-auto te verkopen. Na de oorlog werd Glöckler een van de eerste algemene agenten van Volkswagen. In 1950 nam hij ook het algemene agentschap voor Porsche in Frankfurt over. Tegenwoordig bestaat het bedrijf uit het Porsche-agentschap, de andere merkagentschappen werden in 2006 in een transactie verkocht aan Volkswagen AG.
Na het einde van de oorlog was Walter Glöckler de eigenaar van het bedrijf. In zijn vrije tijd nam hij deel aan tal van motor- en autoraces. In 1948 bouwde hij met enkele medewerkers zijn eerste auto. In 1954 volgden nog zes modellen, die stuk voor stuk werden gekenmerkt door hun uitgesproken lichtgewicht constructie. Ze worden zowel in Duitsland als in de VS met succes toegepast. Aanvankelijk was er geen directe relatie tussen Porsche en de Glöckler-voertuigen. De constructies van Glöckler kwamen op eigen initiatief tot stand en aanvankelijk vooral met het oog op zijn eigen race-activiteiten. Nadat de Glöckler-auto’s echter enkele successen hadden geboekt, nam Porsche de ontwerpen over en ontwikkelde ze tot hun eigen sportwagens.
Otto Glöckler Sportwagen GmbH bestaat nog steeds. Tegenwoordig exploiteert het het Porsche Center in Frankfurt en opende het in 2014 nog een vestiging, het Porsche Center Bad Homburg/Oberursel.
Tussen 1948 en 1954 ontwierp Walter Glöckler samen met Hermann Ramelow, een medewerker van zijn bedrijf, zeven verschillende racewagens. De auto’s werden ontwikkeld en gebouwd in de werkplaatsen van Glöckler. De carrosseriedelen werden geleverd door de Frankfurtse loodgieter C.H. Weidenhausen.
De aanduidingen van de afzonderlijke voertuigtypen verschillen in de verschillende bronnen. In een recente publicatie heeft de Otto Glöckler Sportwagen GmbH de individuele voertuigen genummerd in de volgorde waarin ze zijn gemaakt. Een deel van de achteraf toegekende nummers is ook in andere publicaties terug te vinden. Onderstaand overzicht volgt deze aanpak:
#1: Hanomag Homebrew
De eerste constructie van Glöckler werd gemaakt in 1948. Het was een lichte zelfbouw op basis van een buizenframe chassis en gebruikte technische componenten van Hanomag. De auto had losse wielen en een ovale radiatorgrille met geïntegreerde ronde koplampen. Walter Glöckler deed in 1949 mee aan de race in Schauinsland en won ermee.
#2: Glöckler-Porsche 1100
Ook het tweede model uit de werkplaats van Glöckler had een buizenframe. De vooras, transmissie en motor daarentegen waren afkomstig van Volkswagen. De motor had een cilinderinhoud van 1086 cm³, de cilinderkop kwam van Porsche. Het vermogen van de motor werd opgegeven als 48 pk, bij gebruik op alcoholische brandstof bereikte hij zelfs 62 pk. De auto is ontworpen als een open tweezitter, de aluminium carrosserie werd ingekort en had een pontonvorm. In totaal werden twee exemplaren van de 1100 gebouwd.
De Glöckler-Porsche 1100 won drie keer op rij het Duitse sportwagenkampioenschap in de 1100-klasse, in 1950 met Walter Glöckler, in 1951 met Hermann Kathrein en in 1952 met Heinz Brendel.
#3: Glöckler-Porsche 1500
De derde constructie van Glöckler werd begin 1951 gemaakt. Er werd weer een buizenframe gebruikt. Het chassis kwam grotendeels overeen met het model 1100. De motor was een 1,5 liter viercilinder van Porsche, die zuigers kreeg van Mahle en een nokkenas van Oettinger. Op deze manier herzien, leverde de motor maar liefst 85 pk. De 1500 was weer een open, zeer lage tweezitter, maar met een paar simpele handelingen kon een afgeronde hardtop inclusief windscherm en vleugeldeuren worden gemonteerd, wat de topsnelheid aanzienlijk verhoogde. Bijzonder aan de 1500 waren de lange, taps toelopende wielkasten achter. Op de voorspatborden werden de koplampen van de VW Kever gemonteerd.
Walter Glöckler gebruikte de 1500 voor het eerst in de race in Schauinsland in augustus 1951. Hij won dat evenement en vestigde later in het jaar een aantal snelheidsrecords op Europese banen. Eind 1951 nam de Amerikaanse auto-importeur Max Hoffman de Glöckler-Porsche 1500 over. De auto werd in 1952 gebruikt in enkele sportwagenraces in de VS.
#4: Glöckler-Porsche 1500 met Porsche-chassis
Begin 1952 maakte Walter Glöckler nog een versie van de 1500. De carrosserie kwam overeen met het in 1951 gebouwde exemplaar, maar – in tegenstelling tot alle voorgaande Glöckler-ontwerpen – niet met een buizenframe, maar met een (verkort) chassis van de Porsche 356 . Ook de aandrijftechniek is ongewijzigd overgenomen. Dit voertuig wordt onder verschillende namen vermeld. Vanwege de bijpassende carrosserie en de identieke motor wordt hij vooral in de VS ook wel het tweede model van de nr. 3 genoemd.
Helm Glöckler won met de nr. 4 het Duitse sportwagenkampioenschap in de 1,5 liter klasse. Na enkele races in Europa werd dit model ook verkocht aan Max Hoffman, die er met verschillende coureurs in verschillende Amerikaanse berg- en sportwagenraces mee deed. De Glöckler-Porsche scoorde enkele tweede plaatsen. Dit voertuig bestaat nog steeds. Het werd in januari 2008 in Amerika verkocht voor $ 616.000 en werd zes maanden later getoond op het Pebble Beach Concours d’Elegance.
#5: Glöckler-Porsche 1100 Roadster
In 1953 produceerde Walter Glöckler in opdracht van de Duitse autocoureur Richard Trenkel een andere versie van zijn buisframe-sportwagen, die was uitgerust met een 1,1 liter viercilinder. De auto had een roadster-carrosserie met een korte voorruit. De carrosserie was zo laag als geen andere Glöckler-auto. In tegenstelling tot de vorige voertuigen werden nu ook de wielkasten op de vooras geleidelijk afgebouwd. Met dit voertuig won Richard Trenkel in 1953 het Duitse sportwagenkampioenschap.
#6: Glöckler-Porsche 1500 Super
Begin 1953 werd een andere versie van de roadster met buizenframe geproduceerd. Hij was uitgerust met een motor uit de Porsche 1500 Super, die bij normaal gebruik 70 pk leverde en tijdens racen bijna 100 pk. De auto werd geleverd aan de Zwitserse coureur Hans Stanek en werd, in tegenstelling tot de voorgaande Glöckler-modellen, gespoten in de Zwitserse racekleuren wit en rood.
In de zomer van 1953 werd schadeherstelbedrijf C.H. Weidenhausen twee identieke carrosserieën voor Porsche. Ze werden in de Porsche-fabriek voorzien van hun eigen technologie en een buizenframe dat erg lijkt op de Glöckler-constructies. Deze voertuigen waren de eerste twee exemplaren van de Porsche 550, die rechtstreeks teruggaat op de Glöckler Porsche uit 1953. Sommige bronnen melden dat Porsche direct werd beïnvloed door het ontwerp van Glöckler bij de ontwikkeling van de 550.
#7: Glöckler Coupé
Een laatste Glöckler-model werd gemaakt in 1954. Het is een compacte coupé met een carrosserie met inkeping, een grote panoramische achterruit en holle wielkasten vooraan. De Mille Miglia 1954 was bedoeld als eerste race voor de coupé. De auto was echter niet op tijd klaar. In plaats daarvan maakte de coupé zijn debuut tijdens de langeafstandsrace Luik-Rome-Luik onder de Glöckler / Max Nathan-helm. Bij de start waren er problemen met de olietoevoer, niettemin slaagde Glöckler erin de race uit te rijden.
Na deze race heeft de coupé ongeveer zes maanden in de Porsche-fabriek gestaan. Eind 1954 werd hij verkocht aan een Amerikaanse klant. Even later liep hij bij een ongeval zwaar lichamelijk letsel op, dat slechts voorlopig werd hersteld. De auto stond een paar decennia in Los Angeles. Het is terug in Duitsland sinds 1994. Vanaf 2005 werd de coupé uitgebreid gerestaureerd door het restauratiebedrijf Ulrich Weinberg.