Electric Shopper
Electric Shopper was een Amerikaanse autofabrikant gevestigd in Long Beach tussen 1952 en 1962.
The Electric Car Company of California, Inc. werd in 1951 geopend op 495 Alamitos Street in Long Beach, Californië. Het bedrijf werd opgericht door verschillende personen die ervaring hadden opgedaan met het werken voor andere fabrikanten van elektrische winkelwagens. Elmer Woodring nam de rol van penningmeester van de nieuwe onderneming op zich, terwijl Harry R. Casteel vice-president was en L. Fred Wasson president. Elmer Woodring en Harry R. Casteel hadden eind jaren 40 allebei als verkopers voor Autoette Sales & Service Co. gewerkt.
Het is duidelijk dat het nieuwe bedrijf de Autoette-lijn wilde kopiëren en uiteindelijk een lijn van “plezierauto’s”, industriële auto’s en de Electric Golfer produceerde. De plezierauto’s werden op de markt gebracht onder de naam Electric Shopper, wat hun gemak en bedoeld gebruik aanduidde. De lijn omvatte ook flatbed-carriers voor lichte vrachtwagens en zelfs een personeelscarrier voor acht passagiers voor gebruik in countryclubs, fabrieken, luchthavens, resorts, pretparken en meer.
In 1960 onthulde het bedrijf, onder leiding van hun nieuwe president, Byron T. Cline, hun nieuwste model, de FG-75, ontworpen om te concurreren met de onlangs onthulde Taylor-Dunn Trident, een glasvezel-winkelwagen in de stijl van eind jaren 50. De ‘nieuwe’ elektrische shopper werd door de maker beschreven als ‘een dramatische afwijking van het ontwerp van de elektrische auto zoals u het kent’. De nieuwe look bood “een laag, weids silhouet van de kenmerkende nieuwe grote auto’s. Stil tijdens het rijden, maar toch sterk in constructie, dezelfde betrouwbaarheid van de Electric Shopper waar u al meer dan 25 jaar van geniet.” De claim van 25 jaar is een beetje overdreven, het bedrijf heeft nooit de feiten een goed verkooppraatje laten verpesten.
Het model FG-75 elektrische shopper woog een flinke 317 kg ( 700 lbs.), en werd aangedreven met een 1,5 pk, 24 volt DC-serie gewonden elektrische motor. Snelheid zoals geadverteerd was 29 km/u (18 mph) met een bereik van 48 tot 56 km (30 tot 35 mijl) op een enkele lading. Populaire opties waren voetbedieningen in plaats van de standaard handbedieningen, een verwijderbare glasvezeltop, voorruit en zijgordijnen voor slecht weer.
Helaas zou de “nieuwe” Electric Shopper van korte duur zijn toen Byron Cline eind 1962 besloot te verkopen aan voormalige werknemers Elmer Woodring en Wilfred Billard, die verschillende bedrijven consolideerden onder de naam Electric Car Sales & Service en daarmee een einde maakten aan de run van de Electric Shopper.