Eagle Motor Car Company, voorheen Eisenhuth Horseless Vehicle Company, was een Amerikaanse autofabrikant.
John W. Eisenhuth experimenteerde sinds 1896 met voertuigen en motoren. De voertuigen werden tot 1900 op de markt gebracht als Eisenhuth.
Rond 1900 ging hij samenwerken met D.F. Graham. In 1901 namen ze de R.M. Keating Motor Company over uit Middletown, Connecticut . In 1903 presenteerden ze een prototype op de New York Automobile Show in Madison Square Garden in New York City. Hij heette Graham-Fox. In 1904 richtten ze de Eisenhuth Horseless Vehicle Company op in Middletown en begonnen ze met de serieproductie van personenauto’s. De merknaam was Compound. De naam van het bedrijf werd later veranderd in Eagle Motor Car Company. In 1906 werden er enkele bedrijfsvoertuigen gemaakt. De productie eindigde in 1908.
Eén voertuig bestaat nog. Het werd in 2008 geveild voor $ 99.000.
De benzinemotor was ongebruikelijk. Er vond een explosie plaats in twee cilinders en de druk van de uitlaatgassen zorgde voor een derde cilinder, die zich in het midden bevond. Dit type driecilindermotor werd volgens één bron slechts tot 1907 gebouwd. In andere modellen uit 1907 met twee- en zescilindermotoren is deze eigenaardigheid niet doorgegeven. Alle voertuigen hadden een motor voorin en cardanaandrijving naar de achteras.
In 1904 ontwikkelde de motor 20 pk. De wielbasis bedroeg 254 cm. Er was keuze uit vijf- en zevenzits toerwagens .
In 1905 werd het de Model 3. De motor werd gespecificeerd met 24/28 pk. De wielbasis bleef ongewijzigd. De enige structuur was een tonneau met zijtoegang. De Series 4 was een kleiner en zwakker model. Zijn motor leverde 12/15 pk. Het chassis had een wielbasis van 206 cm. Tonneau met zij-ingang en een tweezits runabout zijn bekend.
In 1906 werd het assortiment teruggebracht tot één modelserie. De motor had een uniform vermogen van 16 pk. Een kort chassis met een wielbasis van 207 cm vormde de basis voor een tweezitter, die Doctor’s Stanhope werd genoemd. Er was ook een langer chassis met een wielbasis van 245 cm. Model 5 was een toerwagen met vijf zitplaatsen. Met Model 7 werd een vijfzitter Tuxedo bedoeld. Het Model 8 met de constructie van de Royal Victoria had vier zitplaatsen.
In 1907 was er alleen de Doctor’s Stanhope van de vorige modellen overgebleven. De wielbasis was iets verlengd tot 208 cm. Drie nieuwe modelseries maakten het aanbod compleet. Het Model H had een zescilindermotor met 40 pk, een wielbasis van 292 cm en een toerwagenbak met zeven zitplaatsen. Een tweecilindermodel had 20 pk en een wielbasis van 245 cm. Het model I was een Victorian met vier zitplaatsen, het Model K, een toerwagen met vijf zitplaatsen en het Model L is een tweezits runabout. Het zwakste voertuig had een tweecilindermotor met 16 pk. De wielbasis was ook 245 cm. De structuur was een toerwagen met vijf zitplaatsen.
In 1908 waren er alleen tweecilindermodellen met de 20 pk-motor beschikbaar. Het chassis had een uniforme wielbasis van 245 cm. Model N was een toerwagen, Model O was een tonneau met vier zitplaatsen en Model P was een tonneau met vijf zitplaatsen.
De bedrijfsvoertuigen waren gebaseerd op de personenauto Model Nine en wordt genoemd als een gesloten bestelwagen. Hij had de eerder genoemde driecilindermotor, een drieversnellingsbak en twee kettingen aan de achteras. De wielbasis bedroeg 250 cm.
Compound Modellen