Champion
Famous Manufacturing Company in East Chicago, Indiana was een Amerikaanse fabrikant van landbouwmachines, tractoren en, tussen 1908 en 1909, een auto met hoge wielen. Het is zeer waarschijnlijk dat het bedrijf rond 1917 werd gereorganiseerd tot Famous Trucks, Inc., dat tot 1923 bestond en een lichte vrachtwagen vervaardigde. Merknamen waren Champion voor de landbouwmachines en Famous voor de vrachtauto’s. De auto werd onder beide namen aangeboden.
Het bedrijf werd rond 1881 opgericht in Oost-Chicago en maakte naam als fabrikant van landbouwmachines en landbouwmachines, met name hooi- en hefboombalenpersen. De verkoop vond al vroeg plaats vanuit een basis in Chicago, Illinois.
Van 1906 tot 1912 werden ook tractoren vervaardigd onder de naam Famous, er is echter geen verdere informatie beschikbaar. The Famous Manufacturing Company gebruikte de merknaam Champion niet voor tractoren. Deze waren er tussen 1918 en 1920 van een andere fabrikant, de Champion Tractor Company in Argo, Illinois.
De enige auto die door de Famous Manufacturing Company werd gebouwd, was een roadster, het 10-12 pk Model A genaamd, die aanvankelijk op de markt werd gebracht als de Famous en later als de Champion. Het voertuig was verkrijgbaar als 2/3-zits voor US$ 450 en als 4-zits voor US$ 600.
Het 10-12 PK Model A was een typische vertegenwoordiger van de zeer eenvoudig en conventioneel ontworpen categorie met hoge wielen en leek op een door paarden getrokken buggy met enorme koetswielen. De achterwielen waren groter dan de voorwielen.
Zoals bij veel voertuigen van dit type bevond de gekochte motor zich onder de stoel. Het was een luchtgekoelde tweecilinder boxermotor met OHV-Valve control. De boring was 4½ inch (114,3 mm), de slag was 5 inch (127 mm). Dit resulteert in een cilinderinhoud van 159 ci (2606 cm³). Het vermogen was 10 pk volgens de toenmalige rekenmethode (ALAM), het getal 12 verwijst naar de motorrijtuigenbelastingklasse.
Via een tweetraps planeetwiel en een (mogelijk twee) aandrijfketting(en) werd het vermogen op de achterwielen overgebracht. Pas in 1908 werd als alternatief een frictieoverbrenging aangeboden.
De wielbasis was 80 inch (2032 mm), de houten spaakwielen waren 36 x 1⅛ inch (914 x 29 mm) aan de voorkant en 42 x 1⅛ inch (1067 x 29 mm) aan de achterkant. De voertuigen behoorden tot de laatste personenauto’s die waren uitgerust met massief rubberen banden, deze bleven tot ver in de jaren twintig op bedrijfsvoertuigen.
Hij werd bestuurd met een hendel die inwerkte op een koppeling die aan de buitenkant aan de rechterkant was bevestigd. Deze technologie, die destijds al volkomen verouderd was, is al terug te vinden op de stoomwagens van De Dion-Bouton uit de jaren 1880. Aan de andere kant was het stuur rechts in deze jaren nog steeds heel gebruikelijk in de VS.
Champion Modellen