Stutz Motor Car Company of America, was een Amerikaanse fabrikant van luxeklasse – auto’s, van de “legendarische Amerikaanse volbloed-merken van voor de oorlog” was er een. De Stutz-modellen stonden bekend om hun uitzonderlijke sportiviteit. Het bedrijf stopte met de productie van auto’s in 1936 na de economische moeilijkheden.
De ingenieur Harry C. Stutz, geboren in Ohio in 1876, bouwt sinds 1898 prototypes van gemotoriseerde rijtuigen. Hij had zich in de loop der jaren steeds meer met dit onderwerp beziggehouden. In 1910 richtte hij de Stutz Auto Parts Company op voor de productie van onderdelen en in 1911 de Ideal Motor Company voor de productie van voertuigen. Beide bedrijven waren gevestigd in Indianapolis, Indiana, VS. De autoproductie begon in 1911. De merknaam was Stutz.
In mei 1913 fuseerde Stutz de twee bedrijven en koos voor de nieuwe naam Stutz Motor Car Company of America.
In de jaren daarna werkte Stutz aan de verdere ontwikkeling van zijn roadster, die hij Bearcat noemde, en boekte verdere successen. Om de toenemende kapitaalbehoefte als gevolg van de bouw van een nieuwe productiefaciliteit en de kosten voor onderzoek en ontwikkeling te kunnen dekken, zette Stutz zijn bedrijf in 1916 om in een naamloze vennootschap.
In 1919 werd het bedrijf overgenomen door hoofdaandeelhouder Allan Ryan. Twee jaar later moest hij echter faillissement aanvragen en werd het bedrijf overgenomen door een groep financiële investeerders. Sindsdien leidde de Amerikaanse ingenieur Frederick E. Moskowics het bedrijf. Halverwege de jaren twintig zette hij een koerswijziging in, de productie van roadsters werd stopgezet ten gunste van luxe sedans, waarvan in de jaren daarna meerdere modellen werden gepresenteerd. Toch hadden de Stutz-modellen nog steeds sportieve rijprestaties. In 1929 werd de Blackhawk, het laatste model onder leiding van Moskowics, voltooid, die het jaar daarop het bedrijf aan Edgar Gorrell overdroeg. Van 1929 tot 1930 werd er een model gemaakt onder het merk Blackhawk.
De wereldwijde economische crisis dreef de samenleving op de rand van financiële ondergang. De Stutz-modellen, die regelmatig zeer dure voertuigen waren, voldeden niet meer aan de smaak van vermogende klanten. Klanten gaven de voorkeur aan stille, comfortabele auto’s, eisen waaraan Stutz met zijn nog steeds sportieve modellen niet kon voldoen. Dus verkocht in de jaren dertig van de vorige eeuw Stutz dus jaarlijks veel minder voertuigen dan de concurrerende merken Cadillac, Packard, Lincoln en Pierce-Arrow. In 1930 werden 649 voertuigen gemaakt en in 1932 en 1933 waren er elk minder dan 50 stuks. In 1932 maakte Stutz een verlies van US $ 315.000, in 1933 was het verlies een half miljoen US $ en in 1934 nog eens $ 250.000. Het bedrijf bood tot 1936 nog steeds zijn dure auto’s aan, maar verkocht slechts zeer weinig exemplaren per jaar. In 1936 maakte Stutz slechts zes auto’s. Dat jaar probeerde Stutz een kleine bestelwagen, de Pak-Age-Car , in massa te produceren, waardoor de inkomsten toenam. Het bedrijf kon de auto echter niet meer in serieproductie krijgen. In totaal werden ongeveer 1.600 Stutz Pak Age Cars gebouwd.
Op 3 april 1937 vroeg de Stutz Motor Car Company faillissement aan. De schuld van het bedrijf was toen opgelopen tot 733.000 dollar. Omdat de schuldeisers het niet eens konden worden over een herstructurering van het bedrijf, werd Stutz in 1939 ontbonden. De Pak-Age-Car werd door Auburn overgenomen van de Diamond T Truck Company.
De merknaam Blackhawk werd in 1929 geïntroduceerd voor een paar modellen die minder krachtig en kwalitatief minder goed waren, maar wel goedkoper. In 1929 werden 1.310 voertuigen verkocht. In het volgende jaar daalde het aantal tot 280 voertuigen. Het merk werd toen stopgezet. Er werden twee modellen aangeboden met dezelfde wielbasis van 324 cm. Het model L-6, in het volgende jaar geschreven zonder streepje, had een zescilindermotor met 85 pk. Een achtcilindermotor met een vermogen van 90 pk dreef de Model L-8 en de 1930 Model L 8 aan . Er was keuze uit twee- en vierzits Speedsters, twee- en vijfzits coupés en cabrio’s-Coupé, limousine met vijf zitplaatsen en carrosserieën met vier tot vijf zitplaatsen met Weymann-carrosserie genaamd Chantilly, Deauville en Monaco.