De Benz & Cie. was een Duits machinebouw- en autobedrijf dat in 1883 door Carl Benz in Mannheim werd opgericht en later werd uitgebreid met vestigingen in Mannheim-Waldhof en Gaggenau. Na de spin-off van Motoren-Werke Mannheim AG (MWM) in 1922 (tot op de dag van vandaag een van de grootste fabrikanten van stationaire motoren), ontstond Daimler-Benz AG (tegenwoordig Daimler AG) door de fusie met Daimler-Motoren-Gesellschaft in 1926.
De ingenieur Carl Benz, de eerste werkende die zijn tweetakt-gasmotor uit 1879 had ontwikkeld, werd uitgescheiden van waaruit hij in Mannheim de Gasmotorenfabrik in 1883 oprichtte. Op 1 oktober van datzelfde jaar richtte hij Benz & Cie op. Samen met ondernemers Max Caspar Rose en Friedrich Wilhelm Eßlinger. Rheinische gasmotorfabriek in Mannheim. In de eerste vier maanden kon het nieuwe bedrijf meer dan 800 stationaire motoren verkopen.
In 1886 verkreeg het bedrijf het patent voor de nieuwe driewielige gas-velocipede, die werd aangeboden als Benz Patent Motor Car Number 1. Benz & Cie. de eerste autofabrikant in Duitsland. Snel achter elkaar werden meer drie- en vierwielige auto’s gebouwd. Terwijl Benz & Cie. De in Mannheim gevestigde Stellmacherbetrieb Kalkreuther, die het chassis en de motoren produceerde, leverde bijna alle bovenbouw en carrosserieën. 80 van de tweetaktmotoren konden in 1886 worden verkocht en in 1891 waren er al 500 motoren, waarvan de meeste werden geëxporteerd.
In 1890 verlieten de twee partners Rose en Eßlinger het bedrijf. Friedrich von Fischer en Julius Ganß, die net als Benz de toekomst zagen in de bouw van auto’s, werden nieuwe mede-eigenaars. In 1891 vond Benz de fusee voor zijn voertuigen opnieuw uit.
Van 1887 tot 1899 steeg het aantal werknemers van 40 naar 430. In 1893 werden er nog maar 69 voertuigen geproduceerd, maar rond de eeuwwisseling waren er al in totaal 1709 voertuigen.
Op 8 juni 1899, Benz & Cie. (of Benz & Co., zoals sommige bronnen aangeven) in Benz & Cie. Rheinische Gasmotoren-Fabrik AG hernoemd, Benz en Ganß werden de bestuurders van de nieuwe naamloze vennootschap. De oprichters van de AG waren Benz, Ganß, Fischer, Rose en Jean Ganß. De Raad van Commissarissen bestond uit Rose, Carl Reiss, Simon Hartogensis, Richard Brosien, Isidor Haas, Jean Ganß, Heinrich Perron en Hermann Andreae.
In de nieuwe eeuw, toen de eigenaren van het bedrijf net land hadden gekocht om een nieuwe fabriek te bouwen in de buitenwijk Waldhof van Mannheim, kelderde de verkoop plotseling: de belangrijkste concurrent, Daimler-Motoren-Gesellschaft in Stuttgart , had de voorheen grootste autofabriek in de wereld nam het beslissende marktaandelen. Ganß nam toen de Franse ontwerper Marius Barbarou. in dienst die ook plannen meebracht voor een compleet nieuwe serie die de verouderde Benz-ontwerpen verving en onder de naam Parsifal uitkwam. De “oudste en grootste speciaalfabriek ter wereld voor motorvoertuigen” maakte – volgens eigen reclame – in 1902 reclame voor de volgende modellen: 4½, 6, 10, 12, 15 en 20 pk. 3.600 van de motorvoertuigen zijn al afgeleverd.
Barbarou werd aan het publiek voorgesteld als de ontwerper van de nieuwe Benz-auto’s, wat Benz zo irriteerde dat hij in 1903 stopte met actief werken in het bedrijf. Zelfs de nieuwe serie verbeterde de situatie van het bedrijf niet, en dus verlieten Ganß en Barbarou het bedrijf in 1904 en werd Benz voorzitter van de raad van commissarissen.
De nieuwe aandeelhouders Georg Diehl en Fritz Erle lieten het modellengamma grondig herzien door de nieuwe ontwerper Hans Nibel en zorgden uiteindelijk in 1905 opnieuw voor het nodige economische succes, voornamelijk met voertuigen uit de hogere en luxeklasse. Maar ook de raceauto’s werden gemaakt door Benz & Cie. wereld beroemd. Het bekendste model was de Blitzen-Benz uit 1909.
Benz & Cie. zag verdere marktkansen in de bouw van vrachtwagens, waarvoor de ruimte in de fabriek in Mannheim onvoldoende was. Daarom werkten ze vanaf 1907 samen met de Süddeutsche Automobilfabrik GmbH in Gaggenau en namen het bedrijf en zijn activiteiten in 1909 volledig over. De Süddeutsche Automobilfabrik hield zich voornamelijk bezig met de bouw van vrachtwagens, de weinig omvangrijke autoproductie werd opgegeven.
Ook de ruimte in de oude fabriek in Mannheim was al snel niet meer voldoende voor de autoproductie. In 1908 en 1909 werd op het terrein in Waldhof, dat Benz en Ganß jaren geleden hadden gekocht, een geheel nieuwe fabriek voor autoproductie gebouwd.
De stationaire motoren (nog steeds een steunpilaar van het bedrijf) werden nog steeds geproduceerd in het centrum van Mannheim. Voor 1910 was het aantal medewerkers bij Benz & Cie. aangegeven met 2500 in de fabriek van Mannheim en 840 in de fabriek van Gaggenau.
Aangezien de productie van auto’s, dat inmiddels de hoofdactiviteit was geworden, veranderde het bedrijf in augustus 1911 opnieuw, het nieuwe bedrijf heette nu Benz & Cie., Rheinische Automobil- und Motorenfabrik AG.
Vanaf 1911 Benz & Cie. ook weer kleinere auto’s met ca. 2 liter cilinderinhoud, die toen ook de basis vormden van de oorlogs- en naoorlogse productie. De samenwerking met Edmund Rumpler bracht niet het gehoopte succes, al ontpopte een Benz teardrop- auto zich als raceauto. Voor en tijdens de Eerste Wereldoorlog werden in Mannheim ook vliegtuigmotoren gebouwd (zie Benz Bz III ).
In 1922 werd de productie van stationaire motoren uitbesteed en verkocht aan de Berlijnse financiële groep Fonfé. Deze bleef de fabriek in het centrum van Mannheim exploiteren als Motoren-Werke Mannheim AG (MWM) (tegenwoordig als een merk van Caterpillar Energy Solutions een van de grootste fabrikanten van gasmotoren en generatorsets, vooral voor warmtekrachtcentrales).
Vanaf 1921 had de Berlijnse beursspeculant Jakob Schapiro steeds meer invloed in het bedrijf gekregen door gedurfde financiële transacties en compensatieovereenkomsten (Benz Motorwagen versus zijn Schebera-carrosserieën). Hij was immers vertegenwoordigd in de raad van commissarissen en bezat in 1924 60% van de aandelen in Benz & Cie. AG. Op dezelfde manier had hij ook invloed gekregen in onder meer andere Duitse autobedrijven. bij Daimler-Motoren-Gesellschaft (DMG) in Stuttgart, bij NAG in Berlijn, bij Hansa-Lloyd in Bremen en bij NSU in Neckarsulm. Met zijn speculatieve deals bracht Schapiro al deze bedrijven op de rand van het faillissement, hoewel DMG het meest waarschijnlijk stand zou houden vanwege zijn economische kracht.
De CEO van Benz & Cie., Wilhelm Kissel, startte daarom in 1924 fusieonderhandelingen met de voormalige concurrent DMG, met wie ze al langer een verkoopsamenwerking hadden. In 1925 werd Kissel ook benoemd tot bestuurslid van DMG. Op 1 juli 1926 vloeiden de twee bedrijven over in de nieuwe Daimler-Benz AG met hoofdkantoor in Stuttgart-Untertürkheim in een verhouding van 654 (Daimler): 346 (Benz).
Benz Modellen