Otto Beckmann & Co, Automobil-Fabrik, Breslau was een bedrijf gevestigd in Breslau ( Silezië ) van 1882 tot 1926 dat aanvankelijk fietsen en later auto’s produceerde.
De fabriekseigenaar Otto Beckmann (1841-1897) begon in 1882 in Breslau (Silezië) met de productie van fietsen, toen Velocipede genaamd, vandaar dat hij zijn bedrijf de naam First Silesian Velociped Factory gaf. Vijftien jaar later, in 1897, stierf hij en nam zijn oudste zoon Paul Beckmann (1866–1914) de leiding van het bedrijf over.
Net als verschillende andere fietsfabrikanten begon Paul Beckmann al heel vroeg, in de jaren 1890, te experimenteren met de constructie van gemotoriseerde voertuigen. Hij stopte al snel met de ontwikkeling van twee- en driewielige voertuigen en beperkte zich tot vierwielige motorvoertuigen. Nadat 1898 – als een van de pioniers van motorvoertuigen – de eerste Voiturette in Vis-à-vis een constructiemethode had geproduceerd met een Franse eencilindermotor, veranderde het zijn naam in Otto Beckmann & Co, First Silesian Velociped- en autofabriek. Voor de start van de productie van motorvoertuigen moest hij het bedrijfspand aan de Tauentzienstrasse in Breslau aanzienlijk uitbreiden. Boven het portaal, dat, net als sommige van de gebouwen, de zware verwoesting van Breslau in de Tweede Wereldoorlog had overleefd, stond het bouwjaar “1898” in het teken tot 2019.
Toen in 1904 de productie van fietsen werd stopgezet om de productie van motorvoertuigen uit te breiden, kreeg het bedrijf de nieuwe, kortere naam Otto Beckmann & Co und Automobil-Fabrik. De firmanaam veranderde pas opnieuw (1913) toen het onderdeel “Motorwagen” werd vervangen door de modernere term “Automobil”.
In de periode van het begin van de eeuw tot het begin van de Eerste Wereldoorlog,is Beckmann gestart met een groot aantal modellen – voiturettes, tonneaus, koetsen, limousines, coupés, taxi’s, bestel- en sportwagens, die dankzij hun hoge kwaliteit en betrouwbaarheid, een zeer goede reputatie hadden. De eerste motoren zijn gemaakt door Société Buchet, Ateliers de Construction Mécanique l’Aster en De Dion-Bouton voordat ze verder gingen met de productie van licenties en tenslotte met het ontwikkelen en bouwen van hun eigen motoren. Gedurende een korte periode (1907) werden Mutel-motoren geïnstalleerd.
Beckmann-auto’s werden beschouwd als bijzonder goede bergbeklimmers en de zelfgemaakte 3-versnellingsbakken (destijds ook wel snelheidsverandering genoemd) werden door de vakpers als voorbeeldig geprezen.
Paul Beckmann kan worden beschouwd als de uitvinder van de autogordel, want rond de eeuwwisseling voorzag hij zijn eigen voiturettes al van leren riemen, waarmee hij zijn drie kinderen bij elke reis vastbond.
Vanaf 1902 werden Beckmann-motorvoertuigen tentoongesteld op de autotentoonstellingen in Leipzig, Berlijn en Frankfurt am Main.
De eigenaar van het bedrijf Paul Beckmann kan worden gerekend tot de pioniers van het automobilisme, niet alleen als fabrikant, maar ook als een actieve chauffeur. Hij nam met succes deel aan verschillende wedstrijden met zijn producten, zoals de “Quality Drive Breslau – Wenen” in 1902, waarin Beckmann-auto’s de eerste drie plaatsen innamen, en de “Reliability Drive Breslau – Frankfurt” in 1904, waar hij aan deelnam was bekroond met een ere-onderscheiding. Hij nam ook deel aan de Herkomer-wedstrijden in 1906 en 1907 met een speciaal ontwikkeld type met een 40 pk sterke 6,9 liter viercilindermotor. Hij won een zilveren plaquette in 1906 en een gouden plaquette in 1907 zonder strafpunten.
Paul Beckmann werkte ook als assessor, daarna als penningmeester van de Silesian Automobile Club, was een “expert op het gebied van automobilisme” en was een van de leden van de Vereins Deutscher Motorfahrzeug-Industrieller (later: Reichsverband der Automobilindustrie).
Paul Beckmann stierf op 48-jarige leeftijd in september 1914, onmiddellijk na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Geen van zijn drie kinderen Otto, Erna en Ilse was op dat moment meerderjarig en wettelijk bekwaam. Na een zeer ongunstige overgangsfase met trustee-management, die ook samenviel met de Eerste Wereldoorlog, zette Paul Beckmann’s zoon Otto (1894–1963) het bedrijf voort nadat hij in 1915 meerderjarig was geworden en dus ook handelingsbekwaam was.
Na het einde van de Eerste Wereldoorlog werd de breedte van het productgamma aanzienlijk verkleind. Het bedrijf stopte in 1922 met de productie van zijn eigen motoren en kocht eenheden van Basse & Selve , Altena / Westfalen.
Ilse Beckmann (1898–1988) nam in de jaren twintig met succes deel aan verschillende autoraces in Beckmann-voertuigen – als pionier op dit gebied. In eerste instantie deed ze er enkele, zoals toen gebruikelijk was, met een bijrijder (“smeerder”). Haar bijrijder was Rudolf Caracciola , die – drie jaar jonger dan zij – vrijwilligerswerk deed als ingenieurstudent aan de fabriek van Fafnir (Aken). Kort daarna begon zijn eigen grote racecarrière. Ilse Beckmann reed ook enkele races met en tegen Hans Stuck, die op dat moment ook voor een mooie carrière stond. Ze moest echter haar eigen raceactiviteiten beëindigen kort nadat het bedrijf was verkocht.
Door de uiterst moeilijke economische situatie, waarin ook veel andere fabrikanten moesten opgeven, werd in 1926 de productie van eigen voertuigen stopgezet. Het bedrijf en zijn 150 medewerkers werden in 1927 overgenomen door Adam Opel AG.
De in Rüsselsheim gevestigde Adam Opel AG zette zijn Silezische verkoop- en klantenservicetak op in de vorige productiefaciliteiten van het bedrijf Otto Beckmann. Otto Beckmann was de directeur tot het einde van de oorlog vanwege de oorlog. Silezië (en daarmee Wroclaw) kwam in 1945 onder Pools bestuur en maakt nu deel uit van Polen. In 2020 is de voormalige productiefaciliteit van Beckmann gesloopt en wordt er nu een groter wooncomplex gebouwd. Het hoofdkantoorgebouw aan de straatzijde werd vrijgesteld van sloop en onder monumentenzorg geplaatst. Na de renovatie zal een gedenkplaat de autofabriek herdenken die daar was gevestigd.
Beckmann haalde nooit bijzonder hoge productieaantallen. De auto’s werden voornamelijk verkocht in het oosten van het Duitse rijk, met name in Silezië, Pommeren en Oost-Pruisen. Aan sommige steden werd een groot aantal taxi’s afgeleverd. In 1908 gingen er bijvoorbeeld in totaal 50 naar Berlijn. Maar ook de Beckmann-auto’s werden ver daarbuiten verkocht, zij het in kleine aantallen. Beckmann had verkooppunten in Berlijn, soms ook in München, Leipzig, Karlsruhe, Posen (Poznań) en Moskou. Zelfs het hof van de Russische tsaren reden in enkele Beckmann-auto’s. Ook Scandinavië werd aangevoerd, vooral Zweden.
Productie- en exportcijfers zijn niet meer beschikbaar vanwege het totale verlies van de documenten door de gevolgen van de oorlog. Exacte cijfers zijn alleen bekend uit Noorwegen, daar zijn in totaal vijf voertuigen afgeleverd. In Oslo. Ook een auto van Beckmann, een Phaeton is (volgens informatie die momenteel beschikbaar is) de enige overgebleven 21/45 pk uit het jaar 1911, die oorspronkelijk aan Zweden was afgeleverd. Het is in privébezit.
Beckmann Modellen